Ochrona Systemów nawadniających zimą

2019-10-19

Nie odłączenie systemu nawadniającego na zimę stanowi poważne ryzyko, które wraz z nadejściem pierwszych przymrozków może być katastrofą. Gdy tylko rtęć termometru zacznie się przesuwać do 4 ° C, jest to znak, że przymrozki nie będą długo czekać.

Jeśli woda w systemie nawadniającym zamarza, zwykle uszkadza najbardziej wrażliwe i kosztowne części. Wszyscy wiedzą, że woda rozszerza się, gdy zamarza. Ciśnienie wywierane przez lód na otoczenie jest naprawdę wysokie, a nawet masywna stalowa rura nie stanowi problemu przy zamarzaniu wody.Jeszcze większe szkody spowoduje zamarznięta woda w zaworze elektromagnetycznym, pompie, dyszach irygacyjnych i innych elementach systemu.

Jesień to czas, w którym słońce traci moc i wschodzą opady deszczu, które nie wysychają tak szybko jak latem. Większość roślin jest przygotowana na zimę i podlewanie nie jest już potrzebne w takim stopniu, jak w gorące lato. Czas więc zastanowić się, o ile bardziej będziemy korzystać z zewnętrznych systemów nawadniających, czy opłaci się nam ryzyko uszkodzenia przez zamrożenie, czy też kilka roślin, które wymagają podlewania, jeśli nie będzie dłużej pada, wolimy wlewać konewką. Najczęściej spotykane węże ogrodowe na pierwszy rzut oka nie bolą zbytnio. Jednak materiały użyte do spowodowania utraty elastyczności węża w niskich temperaturach, a następnie woda mrożąca może w nich tworzyć mikropęknięcia, które znacznie skracają żywotność węża. Pęknięcie w rurze lub kurku zewnętrznym jest zatem przyczyną natychmiastowej wymiany. Innym ryzykiem jest to, że jeśli część systemu nawadniającego pęknie, gdy nikogo nie ma w domu, studnia może zostać wyczerpana, a pompa może zostać zniszczona. Zalane działki i piwnice to kolejny powód, aby niepotrzebnie opóźniać zimowanie.

Zimowanie polega na odłączeniu wszystkich części, które można odłączyć, i przechowywaniu ich w obszarach, w których temperatura nie spada poniżej zera. Wszystkie pozostałe stałe elementy zewnętrzne są następnie dokładnie osuszane za pomocą zaworów spustowych. Twierdzenie, że chronimy kran zewnętrzny, ostrożnie go izolując, owijając dużą warstwę odrzuconych tkanin, jest mitem. W przypadku braku źródła ciepła warstwa starych szmat zamarza bardzo szybko i dlatego nie ma sensu.

Najpierw odłącz wszystkie przewody zewnętrzne od źródła wody. Jeśli są podłączone do domowego systemu dystrybucji, zwykle wystarczy zamknąć dopływ wody i otworzyć zawory spustowe. Jeśli nawadnianie jest podłączone do zewnętrznych pomp powierzchniowych, odłącz je, spuść wodę i oczyść je w obszarach, w których temperatura nie spada poniżej zera. Pompy zatapialne znajdujące się w studniach i podziemnych zbiornikach, w których nie może wystąpić zamarzanie, wystarczają do odłączenia od sieci. Jednocześnie jednak odłącz od nich wszystkie podłączone urządzenia nawadniające.

Podziemne systemy nawadniające, które nie mają automatycznych zaworów spustowych, mogą wymagać opróżnienia przez sprężarkę. Sprężarka jest podłączona do wlotu systemu i zamiast wody wtryskujemy powietrze do systemu. Następnie ręcznie otwieramy poszczególne gałęzie systemu i wyciskamy z nich całą wodę za pomocą sprężonego powietrza. Jeśli w systemie znajdują się zawory spustowe, postępuj zgodnie z instrukcjami producenta. W większości przypadków wystarczy otworzyć wlot systemu i pozwolić wodzie przepływać przez automatyczne zawory grawitacyjnie. Po osuszeniu musimy zadbać o dysze irygacyjne, są one odporne na mróz.

Jeśli używasz timera z zaworem na źródle wody do kontrolowania nawadniania, odłącz i przechowuj w ogrzewanym miejscu. Zaleca się wyjęcie baterii podczas przechowywania, aby uniknąć rozładowania i uszkodzenia urządzenia. To samo dotyczy deszczu i innych czujników.

Odłącz ręczne i naziemne systemy nawadniające, tj. Węże, tryskacze wolnostojące itp. Od źródła wody, zdemontuj, dokładnie wysusz i przechowuj w cieple na zimę.

Pozostaw wszystkie zawory i kurki otwarte, gdy źródło wody jest odłączone.

Pokaż więcej wpisów z Październik 2019